Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2003 > nr 23 ok. 2003

nr 23 ok. 2003

Maandbrief 2003-10-01

Niet alleen in Europa was het weer anders dan anders. Hier in Korea hebben we een zomer gehad waarbij het 9 achtereenvolgende weekenden regende. Exceptioneel en maar af en toe de kans om een mooie vlinder te fotograferen:

erg frustrerend voor de liefhebber van het buitenleven. Daarbij was de temperatuur niet zo heel hoog, dat was dan het voordeel. Wel jammer voor de fruitoogst: echt zoete appels en peren zullen moeilijk te krijgen zijn. Bovendien heeft dit jaar de gemene tyfoon Maemi enorm huisgehouden, vooral aan de kust van de zuidoostelijke provincies, maar ook op het eiland Ulung-do, wat voorlopig een mogelijke vakantiebestemming minder betekent. Verder deze maand o.a. de DRL reorganisatie, onze Chinareis en een zeer avontuurlijke tocht met de hele bemanning van DRL naar de hoogste berg van het vasteland van Korea.

DRL en de reorganisatie

From the very beginning of the reorganization the approach of DRL in Gumi was different compared with PPD in Eindhoven. The relative number of people to leave the organization was comparable, but the way they did it in Gumi does not resemble any of my experiences in the Netherlands. First of all, there was no single sign of influence by work council or Unions (actually, DRL members can not join any Union). On the other hand, there is a kind of solidarity within the LG community to take over some superfluous people (but only when they have good qualification). Possibly because of above reasons, the DRL organization could act so fast, that at this moment the number target for personnel decrease has already been reached. In the period between the outcome of the BIC100 study and today the people s moral and working spirit were low, so the DRL management has chosen some methods to overcome this. The first measure, I already mentioned, was to refurbish the building where we work. Nobody will recognize the third floor anymore! Cees was thinking that he abusively had entered the wrong building. Apparently, the refurbishment was done with a limited amount of money: they simply covered the walls in the corridor and meeting rooms with MDF plates which were finished with adhesive plastic. There were new doors and also the ceilings were changed. In the speed of this operation (executed during the 4-days summer holiday and the week after that), accidentally some windows were also covered. Especially in the Buyer/CTO-room only a very small hole to the outside world has been left. After this refurbishing, all remaining people from the second floor (mainly the Type development groups) had to move to the third floor. My office is now somewhere in the middle, where part of the DY group was situated. The removing operation in itself is somewhat of a miracle for an Eindhovener. By the way, they asked me beforehand which office place had my preference! Mainly because nobody has many possessions or cupboards and the furniture is about the same everywhere, the amount of material to be moved is fairly limited. In my case I had only to move one chair, a monitor, two boxes of books and papers, my telephone and a laptop. I used the elevator and personally replaced all these belongings to my intended new office place. Removal time was only a few hours including packing and rearranging. Because we have a wireless LAN, there is no need for any IT interference. The new IP address of the printer was communicated to me and after I changed it in my laptop, that was it. Only the telephone number was reconnected a day later. In the mean time more and more people moved to other jobs, many to LG Philips LCD and to the LGE setmaker (DID). Some found other jobs outside the company and a few changed to other parts of the organization as Tech.Biz Group.

Celebration of two years in DRL

September 16th was the day that I started in DRL two years ago. That time the group had offered us a dinner where Trees and I were introduced in the Korean culture of eating and drinking together with the group for the first time. After two years, we thought that it was a good idea to treat the group on a dinner in the same restaurant, where they serve the special Blow fish. This globular shaped fish can only be served in restaurants with a special license, because of the presence of a very poisonous organ that has to be removed carefully before eating! This time we enjoyed the meal with 20 members of the group and I shared soju with all of them. A beautifully decorated box was given to us as a present. Trees had to drive me back home afterwards�..

New opportunity for cooperation between Eindhoven and Gumi

In the last days of September it became clear that our management had decided to develop a revolutionary new picture tube in full cooperation between Eindhoven and Gumi. The implications of this undertaking have to be deeply investigated and therefore, 3 members of Eindhoven visited Gumi. My role as intermediate is apparent in this cooperation. This time, not only DRL but especially the Gumi manufacturing organization is involved. In the course of this intended project we can expect a difficult, but extremely interesting process and I will keep you updated about my personal experience fromijnext monthly letter on.

Tijdens Chuseok naar China

Bij volle maan in de 10de maand van de Maankalender viert men in Korea Chuseok en heeft men drie dagen vakantie. Het is het familiefeest, waarbij met een speciale ceremonie eer wordt bewezen aan de geesten van de voorvaders bij hun grafheuvels. De graven zijn de weekends ervoor opgeknapt en het gras is gemaaid. Ieder jaar heeft dit feest een volksverhuizing tot gevolg van de kinderen naar het huis van hun ouders en terug, altijd met enorme files tot gevolg. Als niet Koreaan wil je dan weg zijn! Dit jaar telde de vakantie 5 hele dagen met het weekend meegerekend, genoeg voor een behoorlijke vakantiereis. Wij zijn naar China gegaan en hebben in Xi an het terracottaleger bezocht en in Beijing vele toeristische topattracties gezien, inclusief de Grote Muur, Verboden paleis, Zomerpaleis etc.

s Avonds hebben we zowel in Xi an als in Beijing opera voorstellingen gezien en heel lekker gegeten, o.a. natuurlijk Beijing eend. Een collega die Beijing goed kende had alles voor ons geregeld, d.w.z. Engelssprekende gidsen, auto s met chauffeur, hotels en binnenlandse vluchten. Kortom we hebben genoten van deze zeer luxe reis naar een deel van dit intrigerende land (2,5 uur vliegen van Busan naar Beijing). We hebben een apart verslag over deze reis gemaakt met veel foto s en dat aan familieleden toegestuurd. Andere ge�nteresseerden kunnen het (3.3Mb) uiteraard ook krijgen, maar dan eerst even een mailtje.

De tyfoon Maemi

Vorig jaar werd Korea getroffen door 3 tyfoons, waarvan er een (Rusa, 1 augustus) zeer destructief was en honderden doden veroorzaakte en miljarden euro s schade. Dit jaar leek het erop dat we geluk zouden hebben, want de enige tyfoon in augustus bracht slechts een hoop regen en slechts weinig ongemak. Echter, half september tijdens de Chuseok vakantie en terwijl wij ons in China bevonden sloeg het noodlot toch toe in de vorm van de tyfoon Maemi, die extreme schade toebracht vooral in het zuidoosten van het land.

Je kunt je afvragen waarom ze de tyfoon Maemi hadden genoemd, want een Maemi is de Koreaanse naam van de cicade, die hier in de zomer overal indringend te horen is. Waar zou zo n tyfoon anders heengaan dan naar de bron! Vanwege de slechte zomer met weinig zon was het gewas toch al niet optimaal gegroeid: door de tyfoon is de oogst in het zuidoosten nu praktisch geheel verloren. In Gumi was de schade beperkt tot overigens vele omgevallen bomen, maar verder niet van grote betekenis. Na het wegtrekken van Maemi is het weer overigens geheel opgeknapt en genieten we tot nu toe van een zeer mooie herfst.

Fotograferen met Mr.Suk

Onze huisdrukker, Mr. Suk, is, zoals al eens gezegd, een enthousiast amateur fotograaf. Hij belde me op om in de buurt van het Natuur educatie centrum bij de Geumo-san een speciale fotosessie mee te maken. Zondagmorgen vroeg verzamelden zich een 50-tal amateur-fotografen uit Gumi bij de plaats waar een Samulnori jeugd orkest een speciale uitvoering zou geven. Ook waren er enkele danseressen en een bedelaar opgetrommeld, die voor het oog van de vele camera s voor mooie plaatjes moesten zorgen.

Een aardig en relaxed gebeuren, moet ik zeggen. Wel viel ik wat uit de toon met mijn kleine digitale camera. Velen hadden professionele apparatuur met dure lenzen en zware statieven bij zich. Vooral de kostbare beeldgestabiliseerde Canon 70-200/2,8 IS lens was erg populair, want ik heb er zeker 10 gezien: als een Koreaan hem heeft, dan willen de anderen hem ook! We hadden een gezamenlijke lunch met de fotografen (waaronder ook tamelijk veel vrouwen overigens) en Mr. Suk maakte ondertussen een diner afspraak met de man van onze Koreaanse lerares, die kennelijk ook een van zijn klanten is! Dus die avond met hen en met het hele gezin Suk, in een nieuw restaurant gegeten, waar ze stukje eend tussen 2 wanden van gloeiend houtskool roosterden. Tijdens het eten kreeg ik een fles rode wijn van hem, die we uiteraard onmiddellijk soldaat maakten. Deze goedsmakende wijn was gefabriceerd door een vriend van hem in de buurt van de Jikji-sa (tempel) bij de stad Gimcheon. Daar zal het doel zijn voor een volgend uitje, samen met onze lerares en haar echtgenoot.

De tocht naar de hoogste bergtop Korea

Eind september was een 2-daagse workshop georganiseerd door HRM. Enkele dagen ervoor kreeg iedereen een poloshirt en een nylon regenjas en kwamen enige bijzonderheden vrij: vrijdagmorgen met de bus naar het zuiden, bergwandeling naar de hoogste top van het Jiri-gebergte (Chongwang Bong 1915m) en zaterdagmiddag weer terug. Ongetraind is dit een hele onderneming, dus heb ik met Trees bij onze eigen berg nog een paar wandelingen gemaakt op de avonden ervoor. Uiteindelijk gingen 120 DRL leden mee, waaronder 8 sportieve dames.

Arend bevond zich die tijd in China en kon dus niet mee. We werden verdeeld in teams van 5, waarbij van de teamleden verwacht werd dat ze elkaar ondersteunden in geval van nood. Een ieder kreeg voor de 2 dagen zo n 10kg bepakking mee, waaronder verse kimchi in een plastik zak, want onderweg zou er geen restaurant zijn. Na een 3 uur durende bustocht, een korte instructie en nog een extra kippetje voor in de rugzak gingen we op weg. Vier ervaren berggidsen hielden toezicht, want het was behoorlijk zwaar: de start lag op 600m en het doel van de eerste dag was een berghut op 1500m. In Korea zie je geen langzaam stijgende haarspeldweggetjes zoals in Frankrijk en Zwitserland: alle bergpaden gaan recht op hun doel, de top, af en zijn zeer steil en rotsig. Daarbij is het tot zo n 1400m geheel begroeid met bomen en is het uitzicht praktisch nul. Tenslotte, boven 1400 m, is er wat meer licht en zie je bloemen, waaronder veel gentianen.

Het werd al wat schemerig toen we daar aankwamen en zo zagen we de felrode weerschijn van de ondergaande zon op de tegenoverliggende bergkam een teken dat het weer ons welgezind was!

Onderweg kreeg ik moeite het hoge tempo bij te houden. Tenslotte nam een van de teamleden mijn rugzak over en daardoor kwam ik uiteindelijk toch hijgend boven. Tot mijn schrik bleek ik onderweg helaas mijn kleine verrekijker te zijn verloren (3 dagen later kreeg ik hem terug van een van mijn collega s die de kijker onderweg had gevonden), maar de aankomst bij de hut was natuurlijk toch geweldig. De ligging ervan met een prachtig uitzicht naar het zuiden gaf ons het volle zicht op de planeet Mars die deze tijd zeer helder aan de hemel staat. Bovendien zag de melkweg eruit zoals hij bedoeld was, want de hemel was kristal helder. Ons groepje ging onmiddellijk aan de slag om eten te maken. Het menu was een geweldig lekkere kimchi-soep met ham, curry en rijst. Daarbij hadden we allemaal een klein flesje soju. Met de 2 handige propaanbrandertjes was een en ander in een mum klaar en op. Tegen achten gingen we naar de slaapzaal: een mooie houten ruimte met glanzende houten vloeren, waar we onze slaapplaats mochten maken m.b.v. twee dekens op een ruimte van 70 cm per persoon. Er was een richel voor de rugzak en een lijn om de natte kleren te drogen. Klokslag 9 uur ging het licht uit. Sinds jaren voor het eerst weer eens op de vloer geslapen en dat viel niet mee! De verschillende snurkgeluiden die 100 man kunnen maken is heel bijzonder! De volgende morgen liep de wekker om 4 uur af om op tijd klaar te zijn voor de tocht naar de eerste 1700m hoge bergtop. Hier waren we getuige van een fantastische zonsopkomst. Dit mee te maken op de top van een berg is een nationale hobby (vooral op 1 januari), maar toch was deze zonsopkomst voor velen uniek, want het Jiri-gebergte is meestal door wolken bedekt. Het weer bleek die ochtend ook nog zeer mild, want vaak is het op die hoogte winderig en zeer koud. Na de zonsopkomst was het nog enkele uren lopen via een top op 1800m om tenslotte het hoogste punt van het vasteland van Korea te bereiken op 1915m. Hier werd een speciale ceremonie gehouden om het welzijn van DRL af te dwingen bij de geesten van de voorvaderen.

De schitterende zonsopkomst gaf iedereen het gevoel dat ook de toekomst van LPD er nu uiteindelijk zonnig uitzag. De afdaling was voor velen en ook voor mij een zware opgave: in een keer van 1915 naar 600m over een afstand van 4.5km is een dalingspercentage van gemiddeld 30%. En dat van rots naar rots zonder vlakke stukken. Af en toe een houten trap. Met mijn eigen tempo en een speciaal ondersteuningsgroepje kwam ik uiteindelijk na 2,5 uur klauteren als laatste, maar heelhuids, binnen. Daar werden we met gejuich ontvangen en was het feest, waarbij Makkali werd gedronken (een half gegiste rijstwijn) en Bibimbap werd gegeten. Daarna kwamen de toespraken en liederen. Mijn groepsleider Ju-hyeon Kim verdiende wat mij betreft de prijs voor de mooiste stem. In mijn toespraak memoreerde ik de unieke ervaring en de prachtige zonsopkomst dat ik met ze gedeeld had als enige niet Koreaan en dat ik dankzij de teamhulp zonder kleerscheuren deze zware tocht had kunnen doorstaan. Ik beloofde hun ook mijn ervaring met de PPD ers te delen.

Nieuwe hobby-cursus van Trees

Nog pas in het begin, maar toch het vermelden waard is de nieuwe cursus van Trees. Ze volgt nu een Pottery cursus, ofwel ze zit op -kleien-. Naast het schilderen en bloemschikken geeft ook dit weer een mogelijkheid met andere Koreaanse vrouwen kennis te maken en zich hier thuis te voelen. Zodra de resultaten uit de oven komen zal ik er een plaatje van schieten. Ik ben ook erg benieuwd!

Dit was het weer voor september.

Gumi, 2003-10-04
Jos en Trees Henrichs