Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2004 > nr 26 januari 2004

nr 26 januari 2004

Maandbrief 2004-01-01

Natuurlijk krijgen en sturen we goede wensen; we hebben ook een (kunst) kerstboom en een vrije dag, maar de winterse Kerststemming van thuis is hier ver te zoeken. In winkels en hier en daar op straat ontdek je wat pogingen tot Kerstversiering. Ook zie je ineens verklede kerstmannen in Gumi. Het eerste jaar dat wij hier zaten was daar nog niets van te vinden, maar nu is het toch een duidelijk verschijnsel, kennelijk met commerciele bedoelingen. Het weer is ook dit jaar over het algemeen heel prettig: helder, droog en fris. Het vriest s nachts wel enkele graden, maar s middags is het vaak lekker, vooral natuurlijk als het niet waait. Bij een flinke NW wind, die er af en toe is, voelt het wel zeer koud aan en dan begrijp je de elektrische verwarming in onze autostoelen beter. De natuur is bruin, dor en daardoor saaier dan in andere seizoenen.

De blauwe hemel maakt echter veel goed en als het even kan maken we wandelingen in de weekends, vooral langs de rivier en bij de -vogelmeertjes-, telescoop en camera mee.

Kerstwens uit Tytsjerk

Voor ons vertrek uit Nederland vonden we bij toeval een asieladres voor onze behoorlijk uit de kluiten gewassen -Koningin der Nacht-. Dit is een tamelijk onesthetische cactus die alleen maar langer wordt en die ik daarom in bochten had gedwongen, maar de moeite waard vanwege zijn bijzondere bloemen in juni. Via een web search vond ik bij toeval een dame die een gevoelig stukje had geschreven over een grote desillusie van haar: zij dacht een Koningin der Nacht te hebben, maar haar plant bleek -gewoon- een lidcactus te zijn... Ik wilde haar troosten door een stek te sturen, maar na een leuk telefoongesprek besloot ik haar de hele plant te geven en we hebben hem vlak voor ons vertrek naar het dorp Tytsjerk gebracht. In juli dit jaar kregen we bericht. Na een frustrerend eerste jaar toen alle bloemknoppen eruit vielen, gevolgd door een hevig gevecht tegen de wolluis, bleek de plant in 2003 als herboren, schreef ze me. Hij bloeide volop en ze was net zo blij als ik 20 jaar geleden zelf was bij de eerste bloei. Ze stuurde me wat foto s en nu met Kerst kan ik jullie deze kerstwens uit Tytsjerk niet onthouden!
Overigens, als je meer wilt weten kijk dan voor foto s van bloeiende Nachtkoninginnen op haar webpagina http://home.tiscali.nl/fuchsiaweb/herbarium/nachtkoningin.html

De nieuwe snelweg naar Daegu

De tot 2 keer 4 banen verbrede snelweg tussen Gumi en Daegu (ongeveer 50km) is geopend waardoor de reistijd naar Daegu aanzienlijk is verkort. Files behoren tot het verleden! Het was een enorme klus waaraan gedurende al de tijd dat we in Korea wonen met man en macht 24 uur per dag en 7 dagen per week is gewerkt. Bergen zijn gesloopt, dalen zijn opgevuld, ontelbare bruggen en andere kunstwerken zijn gebouwd, maar nu is het klaar! Grappig is overigens te ontdekken hoe zo n luxe brede weg het rijgedrag be�nvloedt. Men is niet verplicht om rechts te houden (-keep lane- is hier het motto), maar 4 banen betekent dan wel slalommen als je wilt inhalen. Ook langzame vrachtwagens rijden soms op de meest linkse baan en supersnelle bussen scheuren je af en toe rechts voorbij. Ik vind het wel leuk rijden en je blijft er goed wakker bij. Passagiers moeten maar af en toe een oogje dichtknijpen....

Het leven van een huisvrouw in Gumi

Afgezien van de weekends die we meestal samen doorbrengen bij vrienden of in de natuur, moet Trees de dagen zelf invullen en dat probeert ze dan ook dapper. De vaste afspraken zijn kleiles, schilderen, de hulp op woensdag en Koreaanse les. Met haar rode Matiz je rijdt ze naar de klei en schilderles in het oostelijke deel van de stad en combineert dat meestal met een lunch samen met enkele andere Engelssprekende dames. Een daarvan heeft buitenlandervaring en anderen denken eraan om naar het buitenland te verhuizen. Vooral de opleiding van de kinderen kan een reden zijn voor de ouders om naar het buitenland te willen. In ieder geval geeft dit aanleiding voor gesprekken tussen de vrouwen! De woensdagochtendhulp, Okki genoemd, vindt het wel leuk bij ons te werken. Altijd is er Nederlandse koffie met koekjes en de woordenboeken Nederlands-Koreaans en Koreaans-Engels liggen op tafel. Trees communiceert nog hoofdzakelijk met zelfstandige naamwoorden en werkwoorden. Daar komt ze samen met wat handgebaren en stembuigingen vrij ver mee. Okki probeert ook Engels en Nederlands, dus het moet aardig Babylonisch klinken die ochtend, denk ik zo. Ook de dagelijkse boodschappen en de was vragen natuurlijk tijd, maar de rest leest ze boeken, vult puzzelboekjes met raadselachtige tekens, schildert, schrijft e-mails en gaat geregeld een eindje rijden in de omgeving. Laatst had ze een lekke band en liep daarvoor even naar de Daewoo garage op de hoek. De jongens van daar kwamen met de servicewagen bij ons in de garage de band verwisselen en namen de lekke band mee ter reparatie. Trees is die later op de dag gaan halen en moest daar welgeteld 5000 won (is nu 3,5 Euro) voor betalen. Je kunt je voorstellen, dat kleine zaakjes aan de rand leven van het bestaansminimum. Laatst las ik dat 40% van de bedrijven met minder dan 300 medewerkers dit jaar zelfs de relatief lage rente niet kunnen opbrengen voor hun geleend vermogen. Niet zo rooskleurig, ook hier dus niet. Inmiddels is de jaarlijkse tentoonstelling van het Koreaanse schilderwerk geopend en hangen de beste werken van alle amateurs in de stadsbibliotheek.

Op zijde geplakt en opgehangen zien de proeven van bekwaamheid er heel professioneel uit (uiteraard in de ogen van een leek). De nieuwe leraar begon dit jaar opnieuw met het orchideeen schilderen, vandaar de overeenkomst met het werk van vorig jaar. Het bloemetje onder het schilderij van Trees is van onze Koreaanse lerares Jiyeong.

From DRL to D&E Gumi

The reorganization has not only resulted in a drastic decrease of employees, but also in a more efficient organization with some tasks divided between Gumi and Eindhoven. Officially, this organization change took place at January 1st, 2004 and our Gumi boss SD Han changed his position to become the Plant manager of our Gomez factory in Mexico. We also changed our name from Device Research Laboratory into Development & Engineering Gumi, being part of the unified D&E organization together with D&E Eindhoven. Wim Brouwer is the overall D&E boss and the -landlord- in Gumi is Namje Ko. I am sure that we will see several new cooperation projects between Gumi and Eindhoven this year with an increasing number of visits.

The New Project

In the first week of December a crew of 11 men from Eindhoven came here to check their latest design against the manufacturing capabilities of the Gumi production line.

Until now, the way of working together was unknown, both in Eindhoven and in Gumi. Time and again I had to explain that the Eindhoven designers have to come here to talk with the process experts and to see the line with there own eyes. Some people here were thinking that 2 or 3 visitors were enough and it took management intervention in order to force the acceptation of the intended agenda! Surely, we need to build up enough trust between the two parties first, before we can safely rely on telephone calls and e-mails. Especially, the trust at the Eindhoven side can only be built on facts and figures. It took quite some time before enough evidence was produced, but now it is going to work. Many persons at the Gumi side were thinking (because the project is going to run only next year): -Why doing these things now? We have time enough and too many other things to do!- The last remark is typical. Most Koreans solve problems when they appear and they are really good in problem solving and improvising. Thinking about potential problems does exist, but nobody really is worried about future problems. Many Koreans have experience in overcoming impossibly looking barriers on very short notice. The usual comment to a worried designer from Eindhoven is: -Don t worry, we will solve it!- and I am almost sure that they are right�. (I have to admit that we need to belief the Koreans on the basis of their track record and not only on the basis of the data they can provide. They will work day and night to realize their promise). On the other hand, if they say it is impossible, then they might really mean it! Other non-technical aspects of the projects are popping up now, because people in our company have different views. The most important issue is the belief or non-belief that our new product will be a (commercial) success. The other is the balance between the Korean and the European interests. As usual, these two issues are being mixed up of course in some political statements and movements. But the only way to success is to go on with maximum speed and to show our determination to our customers, the TV makers. They have shown their keen interest already, but we should keep that fire burning! I personally belief that the technical problems can be solved because new inventions are not needed and existing technology can be used (albeit stretched to its limits). The solution of the other issues depends mainly on whether our top management believes in the product. To show our determination as a development crew, we climbed the Geumo-san and we all reached the top yelling -Slimmer than Slim: Super Slim!-

Buitengewoon recept: eend in pompoen

Voor de tweede keer nu zijn we gaan eten bij Yoohwang Ori (door ons -Duck in Mud- genoemd), het traditioneel Koreaanse restaurant dat ooit bij ons ge�ntroduceerd is door Youngbok Suk, de drukker. Deze keer waren we met 4 bezoekers uit Eindhoven, ook liefhebbers van lekker eten. Yoohwang betekent zwavel dat die Ori (= eend) kennelijk te eten krijgt. Een van de bijzondere gerechten hier is eend in pompoen oftewel hobak ori. Dit gerecht wordt als volgt klaargemaakt: snijd een vierkant stuk (10x10) taps uit de bovenkant van een pompoen van ongeveer 25cm �. Haal alle pitten eruit en vul de pompoen met gerookt eendenvlees. Voeg eventueel ook ginseng, noten, dadels, en andere kruiden naar keuze toe en sluit de pompoen weer met het uitgesneden deksel . Dan plaats je hem in een voorverwarmde oven en laat hem 1,5 tot 2 uur bakken bij 175�. Als hij klaar is snijd je de pompoen in parten die je in een cirkel rangschikt op een schaal. Het vlees leg je er in het midden bovenop. Ik weet niet of je in Nederland gemakkelijk aan pompoenen kunt komen, maar het is echt een aanrader vanwege de verrukkelijke smaak! Ik heb het recept nog niet op internet kunnen vinden, dus het lijkt uniek Koreaans en deze keer dus zonder Gimchee en Spaanse peper!

Gigantische scheepsbouwkranen in Ulsan, Hyundai-city

Op een zaterdag bezochten we vrienden die vanuit Geoje-do naar Ulsan waren verhuisd. Hij werkt daar aan een installatie op een marineschip. Ulsan is de stad van Hyundai en ligt aan de oostkust. Er staat een reusachtige autofabriek (sinds 1967) en ook herbergt deze stad de grootste scheepswerf van Korea; bovendien is er een flinke petrochemische industrie. Er wonen dan ook vrij veel buitenlanders. Op Geoje-do had ik al eens de gigantische Daewoo scheepswerf gezien, maar deze in Ulsan is zeker 4 keer zo groot... Er stond hier ook een echt grote kraan (in Scandinavie gebouwd): een 125 meter hoog monster dat 1500 ton kan tillen en vooral bedoeld is voor offshore constructies.

Ernaast stond een olieplatform in aanbouw met drie poten die ruim boven de kraan uitstaken: baas boven baas! Ik was weer eens echt onder de indruk van de schaalgrootte hier. Je moet weten dat Chung Ju-yung (de stichter van Hyundai en een van de vertrouwelingen van de toenmalige president Park Chung-hee) hier net 30 jaar geleden is begonnen met een order voor een grote supertanker op zak zonder zelfs een werf te bezitten of ooit een schip te hebben gebouwd! Deze Chung heeft een enorme invloed in Korea gehad, evenals zijn latere familie. Een zoon van hem, de huidige voorzitter van de voetbalbond, heeft de Worldcup (en Hiddink) naar Korea gehaald, en zich net als zijn vader (vergeefs) presidentskandidaat gesteld. Een andere zoon is kortgeleden stukgelopen op zijn zeer ambitieuze investeringen in toerisme naar Noord-Korea (inclusief de fameuze 200 miljoen dollar waarmee Noord-Korea werd omgekocht). Hij was degene die in Seoul van het dak van zijn eigen kantoor is afgesprongen. Kortom een familie die van zich laat spreken! Het boek Chung Ju-yung and the Rise of Hyundai, door Richard M.Steers was een bestseller. Maar het verhaal over Hyundai is ook het verhaal over repressie en arbeidersuitbuiting van de ergste soort. Vele geweldadige stakingsoproeren aan het eind van de 80er jaren speelden zich af bij Hyundai bedrijven. Overigens werken ze daar in de fabrieken nu gewoon 8 uur per dag. Duidelijk veel minder dan de 12 uur per dag van de Engineers hier in D&E Gumi en zoals ik hoor bij alle high-tech bedrijven in de buurt.

Vier dagen Kerst 2003

Samen met Koreaanse vrienden zijn we met Kerst naar de bioscoop geweest voor het laatste deel van de visueel spectaculaire -Ban van de Ring--trilogie. Ook toen ik 40 jaar geleden(!) het boek las (en soms stukken oversloeg) trof me vooral de fantastische sfeer en niet zozeer de mogelijk diepgaande filosofie. De film bracht deze zelfde sfeer inderdaad over. Het geweld en het droeve lot van de honderdduizenden Orks in dienst van het kwaad, heb ik me maar niet aangetrokken. Overigens, Koreaanse ondertiteling wordt - bijna niet storend - verticaal en rechts in het beeld geprojecteerd. De vrijdagavond begon met een luxe diner van mijn groep in een duur Japans restaurant. De vele miljoenen won die de groep gedurende het jaar had verzameld (onder andere de 2 miljoen, die we met mijn project hadden verdiend, zoals je je misschien kunt herinneren) moesten deze avond worden omgezet in eten, drank en... vrouwen. Na het rijkelijk met soju besproeide diner werden we namelijk naar een Norae-bang (karaoke-bar) gedirigeerd. Helaas werden eventuele grote verwachtingen echter teleurgesteld, toen er slechts 3 meisjes en zeker geen schoonheidskoninginnen binnenkwamen voor de 20 leden van onze groep. De meesten daarvan lieten het daarom maar snel afweten en het feestje was daarom helaas gauw afgelopen! Op zaterdagavond bezochten we op uitnodiging van Youngbok Suk een aardig concert in het Gumi Arts Centre. Dit ter gelegenheid van de 20 miljard dollar aan producten die Gumi dit jaar voor het eerst had geproduceerd. Na een lang voorprogramma kwamen uiteindelijk de 4 nationaal bekende sterren naar voren die een werkelijk aantrekkelijk programma bij elkaar zongen. Veel balladeachtige songs, een aantal met gitaarbegeleiding, maar allemaal in het Koreaans natuurlijk. De laatste zanger, Kim Jeong-hwan maakte direct contact met het enthousiaste publiek en begon op een gegeven moment een liedje van Bob Dylan te zingen dat hij halverwege met een glimlach afbrak. Hij zei dat hij dat Engelse liedje speciaal gezongen had voor de 2 buitenlanders in de zaal... Zondagmorgen ging ik naar de rivier in de hoop weer wat vogels te kunnen fotograferen.

De week ervoor had ik daar twee (2!) rustende zeearenden kunnen fotograferen, met er vlakbij een 8-tal wilde zwanen, half in het ijs van de rivier: een juweel van een plaatje. Deze zondag was hier helaas niets te zien, maar op de terugweg naar huis passeerde ik bij toeval de auto van professor Park, de kraanvogelspecialist. We stopten en hij vroeg enthousiast of ik de overwinteringplek van de Witnek kraanvogel kende, waar hij naar op weg was. Hij leidde mij naar een plek een tiental kilometers stroomopwaarts en samen met zijn vrouw ontdekten we inderdaad 5 kraanvogels die op tamelijk grote afstand aan het foerageren waren! Door de telescoop een feeeriek gezicht, waarbij de merkwaardige grote rode oogvlekken fel oplichtten in de zon. De kwaliteit van de foto s op grote afstand door een telescoop wordt altijd beperkt door luchtbeweging, cameratrillingen en de vrij kleine telescooplens. Dankzij de lage temperatuur was de luchtbeweging deze dag echter minimaal, vandaar het redelijke resultaat.

Ook de prof maakte foto s met een kanon van een 800mm F5.6 Nikon lens en 2x convertor. Hij schoot 5 rolletjes vol, ongeveer evenveel foto s als ik er digitaal maakte. Ook tijdens de lunch erna bleef hij enthousiast over zijn plannen praten en ik heb beloofd hem te steunen indien mogelijk.

Dit was het weer voor deze laatste maand van het jaar 2003. Aan ons avontuur komt voorlopig nog geen eind en zolang we nieuwe ontdekkingen blijven doen, zijn we van plan de maandbrief voort te zetten. Protesten hiertegen zullen we met veel belangstelling lezen!

We wensen jullie allemaal een gelukkig 2004 in goede gezondheid!

Gumi, 2004-01-01
Jos en Trees Henrichs