Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Eigen verhalen > 22 maart 2004

22 maart 2004

Timmeren (aan de weg) en meer..
22 maart 2004

Dat gaat snel, 2 � maand na ons eerste 2004 verhaal al een tweede. We gaan vooruit, de snelheid zit er tegenwoordig goed in. Wat is er allemaal gebeurd?

Ten eerste was er de speurtocht naar een goede gyneacoloog en ziekenhuis waar Christien zal gaan bevallen. Het ziekenhuis wat dichtbij zit is helaas afgevallen omdat de meeste (leerling)artsen niet bepaald goed Engels praten. Misschien kunnen ze het wel heel goed lezen maar voor mondelinge uitdrukkingsvaardigheid krijgen ze van ons een onvoldoende. Erg lastig om ook maar iets uitgelegd te krijgen. We zijn dus bij een ziekenhuis terecht gekomen waar ongeveer de halve nieuwe aanwinst van de Nederlandse gemeenschap hier het levenslicht ziet. Onder de bezielende leiding van een gyneacoloog die in Amerika heeft gewerkt (en het niet nalaat iedereen vol trots te vermelden dat ie een porsche en een mercedes had) zal het daar moeten gebeuren.

Dit ziekenhuis zelf is trouwens wel een doolhof, het is ons nog steeds niet helemaal duidelijk wat nu eigenlijk de hoofdingang is en hoe het helemaal in elkaar zit. We weten gelukkig de kraamafdeling te vinden en dat is het belangrijkste. De zwangerschap verloopt voorspoedig en Christien heeft al een behoorlijk dikke buik. Yde weet dat de dikke buik iets met baby te maken heeft, helaas heeft papa in zijn ogen nu ook een baby in zijn buik. Hij heeft verder geen tijd om zich er druk over te maken want het belangrijkste is voor hem toch Bob de Bouwer. Hij is gek van deze bouwvakker met hamer en schroevendraaier en we hebben hem daarom ook maar een werkbankje (boem boem, hahaha) gegeven inclusief houten hamer. Overigens krijg je van dat soort kadootjes na een halve dag getimmer snel spijt!

En over timmeren gesproken, in Seoel wordt nu flink gewerkt aan het verfraaingsproject. Een project wat net zo makkelijk te doorgronden is als een gemiddelde Aziaat. Overal worden lelijke fly-overs afgebroken zodat de stad minder op een betonnen bunker lijkt. Een oud riviertje (volgens anderen een oud riool) wordt weer opengebroken ten kosten van ongeveer 6 banen van een 8-baans weg. Hier moet dat schitterend riviertje (aparte geur trouwens) weer gaan stromen. Aan de zijkant zullen mooie wandelpaden komen waar het goed toeven is voor de kantoormens die tijdens zijn lunch in het midden van deze weg tot rust wil komen. Het knooppunt van wegen in het centrum voor het stadhuis is onlangs bijna helemaal opengebroken en het schijnt dat dit knooppunt in een park wordt omgetovert. Schitterend toch, al die verfraaing, alleen begrijpen wij niet waar al het verkeer dan moet blijven. We kunnen in de toekomst nog langer vanuit de toenemende file heerlijk naar parkjes, beekjes en een paar zieke bomen gaan kijken. De simpele westerse geest is gewoon nog niet klaar voor Aziatisch vernuft en logica.

Tot slot, we hebben ook weer leuke verhalen gekregen vanuit Noord Korea, lees maar!

Jitze, Christien en Yde