-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
|
|
Ik zal mij allereerst even voorstellen. Mijn naam is Dirk. Gedurende de periode 17 t/m 31 augustus 2000 ben ik op bezoek geweest bij Jitze en Christien die woonachtig zijn in Almaty. Hieronder volgt een verslag van mijn 'bevindingen'.
Donderdag 17 augustus 2000
De vlucht naar Almaty verliep probleemloos. Wel was er sprake van een vertraging van ongeveer twee uur. In Almaty was namelijk geen kerosine meer voorradig. Dit probleem werd door Lufthansa omzeild door een tussenlanding te maken in Baku en daar te tanken zodat het vliegtuig in staat was na aankomst in Almaty rechtsstreeks terug te vliegen naar Frankfurt.
Om ongeveer 3.00 uur, locale tijd stapte ik uit het vliegtuig waar Jitze keurig onder aan de trap mij op stond te wachten. Nadat ik mijn visum had gekregen, zijn we naar het huis van Jitze en Christien gereden en hebben tot zeven uur in de ochtend biertjes zitten drinken. 's Middags hebben we de Green Bazar bezocht. Dit is een hal waar onder meer een ongelooflijke hoeveelheid vlees ligtuitgestald, zonder dat dit wordt gekoeld. Vooral het paardevlees prikkelde op niet al te aangename wijze mijn neusvleugels. Vervolgens zijn we naar een moderne supermarkt (Ramstore) gegaan om daar de dagelijkse boodschappen te doen. Na het avondeten zijn we de bergen in gereden om daar ons kopje koffie te nuttigen.
Vrijdag 18 augustus 2000
Met Christien, Nicolai (klusjesman) en Galina (de huishoudelijke hulp) in de Lada Niva op zoek gegaan naar een paar niet al te dure emmers en kookgas. Tot mijn verbazing was hier al gauw enige uren mee gemoeid. Als het op de ene markt niet lukt, moet je weer in de auto en ben je zo weer een half uurtje aan het autorijden.
Amaty is namelijk zeer uitgestrekt . Winkels, markten e.d. zijn niet allemaal geconcentreerd op een bepaalde plek. Wat tijdens het inkopen opviel, was de betrokkenheid van het personeel. De marktverkopers werd in het Russisch op overtuigende wijze te verstaan werd gegeven dat de prijs niet concurrerend was. Natuurlijk was het Christien die uiteindelijk de knoop doorhakte.
Nadat Christien naar mijn beleving - in vloeiend Russich enige instructies had gegeven aan Nicolai (de klusjesman), heeft hij mij 's middags naar enige winkels gereden omdat ik graag een typisch Kazachs muziekinstrument wilde kopen. Ook tijdens dit uitstapje wierp hij zich op als een prijsbewuste Rus. Toen ik dreigde een Kodakfilmpje te kopen, wees hij mij er fijntjes op dat ik beter een ander merk kon nemen. Het verschil was f. 1,50. Het doet je beseffen dat het voor hem volstrekt onmogelijk is om laconiek met geld om te gaan. Het juiste muziekinstrument, een authentieke Dompra, werd helaas niet gevonden. Wordt vervolgd. Na terugkomst heb ik het stulpje van Jitze en Christien maar eens op de gevoelige plaat vastgelegd en ben vervolgens nog een kleine wandeling door de buurt gaan maken. 's Avonds uit eten geweest bij een Indiaas Restaurant en nog 'enkele' biertjes gedronken in 'Mad Murphy's. Bedtijd: 3.00 uur.
Zaterdag 19 augustus 2000
Het personeel (met aanhang) van Jitze's werkgever is uitgenodigd om een kijkje te komen nemen bij Petro Plus BV. Dit Nederlandse bedrijf is momenteel bezig met het opzetten van een patatfabiek. 'Patatfabriek' bleek overigens niet het goede woord te zijn. Ook de teelt van de aardappelen neemt de onderneming voor zijn rekening. Men heeft hiervoor 230 hectare land in gebruik. Daarnaast zullen ook andere aardappelprodukten worden geproduceerd. Alhoewel de gehele organisatie van dit project lijkt te berusten bij Petro Plus BV, is de financiering in handen van anderen.
En zo sta je in Kazachstan op een aardappelveld te luisteren naar een Nederlander die uitlegt met welke specificieke problemen men in dit land wordt geconfronteerd. Een fabriek bouwen met materialen die bijna allemaal per trein vanuit Europa worden gehaald, schijnt ook een redelijke (logistieke) uitdaging te zijn.
We werden zeer gastvrij onthaald. Het bezoek werd afgesloten met uitgebreid 'tafelen'. 's Avonds hebben we gewoon thuis biertjes zitten drinken. Bedtijd: 4.40 uur.
Zondag 20 augustus 2000
Vandaag een fink gat in de dag geslapen. In de loop van de middag hebben we ons naar het Central Park begeven voor een korte wandeling. Vervolgens we hebben een kort bezoek gebracht aan de dierentuin van Almaty. De kwaliteit hiervan was een redelijke afspiegeling van de levenstandaard van deze stad. Het uitstapje werd afgesloten met een hapje eten in - je raadt het al een eetgelegenheid.
Maandag 21 augustus 2000
Vandaag ben ik begonnen met een aantal uurtjes te slenteren door de stad. Ik had niet echt een doel en hoopte al wandelend wat indrukken op te doen. Ik had een engelstalig kaartje bij me wat het lastig maakte aangezien de straatnamen in het Cyrilisch zijn aangegeven. In combinatie met mijn slechte orientatievermogen ben ik dan natuurlijk zo verdwaald. Dat laatste is (gelukkig) niet gebeurd.
Wat vanaf de eerste dag in Almaty opviel, is dat aan weerskanten van elke straat bomen staan die je het zicht op de gebouwen ontneemt. Hoogbouw kent men slechts in beperkte mate. Ook is het zo, dat bijna elk huis wordt afgeschermd door een hekwerk of een niet al te fraaie schutting. Natuurlijk blijven die schuttingen achterwege in de 'winkelstraten'. De gemiddelde straat kan dan ook als volgt worden omschreven: kaarsrecht, groen, lage bebouwing en veel schutting. Aan het eind van de middag heb ik samen met Christien een bloemenkwekerij bezocht. 's Avonds kregen Jitze en Christien twee Belgische eters op bezoek. Was gezellig.
Dinsdag 22 augustus 2000
Met Nicolai per auto de nodige attracties afgewerkt. Het eerste doel was het Yhlas Republican Museum of Folk Musical Instruments. In het museum was een gids aanwezig die met heel beperkt engels mij het een en ander duidelijk probeerde te maken. Bij elk snaarinstrument werd steeds opnieuw geroepen: "two strings". Ook hingen er een aantal portretten. Hierbij werd af en toe - met de wijsvinger op de slaap gericht - verteld: "Stalin.Pang". Halverwege de rondgang door het museum zong de gids enkele liedjes terwijl hij een Dompra (two strings!!!) bespeelde. Was niet onaardig. Toen ik een aangeboden cassetebandje ("five dollar") weigerde, werd me duidelijk gemaakt dat een passende beloning voor het gehele gebeuren wel op zijn plaats was. Hij leek tevreden met 100 Tenge, omgerekend ongeveer f. 1,70.
Andere bezochte bezienswaardigheden: Glory Memorial, The Zenkov Cathedral, Old Square, Monument of independence, President's Residence, het Circus en the Wedding Palace. Nadat ik nog wat wortelen voor het avondeten had gekocht, werd ik weer keurig naar huis gereden door mijn chauffeur.
Na het avondeten zijn we naar het beroemde Medeo-schaatsstadion gereden. Vanwege de hoge ligging zijn hier in het verleden nogal wat records gereden. Het is een apart gezicht, een stadion zo midden tussen de bergen. Op de terugweg hebben we ter afsluiting van de dag een bezoekje gebracht aan een stel (2) Franstalige vrienden van Jitze en Christien.
Woensdag 23 augustus 2000
Even buiten Almaty ligt een skipiste met in totaal drie liften. Als je met de liften omhoog gaat, zit je op een hoogte van ongeveer 3000 meter. Het is dus een goed idee om je door de liften omhoog te laten brengen en vervolgens een wandeling te maken. Vandaar dat ik samen met een belg - die (ook) op bezoek is bij een vriend van hem - de (stoute) bergschoenen maar eens heb aangetrokken. Tijdens 'het liften" keken de enkele mensen die daar aanwezig waren, verbaasd naar onze onbedekte benen. Terecht. Het was er namelijk best fris en winderig. Desondanks hebben we leuk gewandeld, genoten van het uitzicht en een beetje de berggeit uitgehangen.
Donderdag 24 augustus t/m zaterdag 26 augustus 2000
Samen met de twee Belgen zijn we begonnen aan een driedaagse trip. Gedurende deze dagen moeten we min of meer zelfvoorzienend zijn aangezien op onze eindbestemming heel weinig te krijgen is. De auto's waren dan ook redelijk afgeladen met het benodigde eten en drinken. Na ongeveer twee uur rijden, gingen we van de verharde weg af en vervolgden we onze rit over een slingerend paadje door de steppe dat leidde naar "the Charyn Canyon". Het wordt wel omschreven als de kleinenere versie van de "Colorado Canyons" in de Verenigde Staten. Zeer de moeite waard. Wie over de nodige stuurmanskunst en een beetje durf beschikt, kan met de auto het dal inrijden tot aan de "Charyn River". Dit is een redelijk spectaculaire afdaling , respectievelijk klimpartij, met soms hele nauwe doorgangen tussen rotspartijen.
Na terug gereden te zijn naar de verharde weg, hebben we het vizier gericht op "the Kolsai Lakes". Al rijdend krijg je steeds meer het gevoel dat je naar een plek begeeft waar nog 'niemand' is geweest. Dat is natuurlijk niet zo, maar het risico dat je een Nederlandse tourist tegen het lijf loopt, is praktisch te verwaarlozen. Vlakbij het eerste meer staan een tiental blokhutten waarvan we, natuurlijk tegen betaling, er eentje hebben betrokken. Om de honger te stillen, is op het meegebrachte 'gasf0rnuis' een enorme pan macaroni gemaakt. Na enkele biertjes en wodka's was het al weer tijd om de bedden uit te proberen.
De volgende dag hebben we paarden gehuurd om naar het tweede meer toe te rijden. Het was een geweldig mooie tocht. Veel bergpaadjes langs steile hellingen. Aangezien het tweede meer aanzienlijk hoger ligt, moesten de paarden hele stukken klimmen. Verbazend dat die beesten in het geheel niet terugdeinsden voor een steile helling. Ik kreeg ook steeds meer bewondering voor hoe de paarden in alle rust tussen alle keien en andere obstakels steeds weer hun weg vonden. Onze lokale gids leidde ons in zo'n twee uur keurig naar het tweede meer. Na ongeveer een half uurtje genoten te hebben van de omgeving, zijn we weer via dezelfde route afgedaald naar ons huisje. De avond hebben we doorgebracht met pokeren. Het humeur van de Belgen was vanwege mijn slechte spel uitstekend.
De daaropvolgende dag zijn we teruggereden naar Almaty. Onderweg hebben ik nog kennis mogen maken met een grote lokale liefhebberij: shasliks, blokjes vlees gespitst aan een stokje dat is geroosterd boven een vuurtje. We hebben de trip afgesloten met een bezoek aan Arman, een hele hele mooie, luxe discotheek in de stad . Het is ook min of meer ook de enige discotheek in grofweg 2000 km omtrek van Almaty. Er schijnt nog een andere dansgelegenheid in de stad aanwezig te zijn. Ook hier was opvallend veel natuurschoon aanwezig. De avond is dan ook grotendeels doorgebracht op de dansvloer. Enigszins merkwaardig waren de tafels die waren gereserveerd voor de ongetwijfeld niet al te armlastige 'discogangers'. Indien je hen het zicht op de dansvloer ontnam, werd je - eventueel door een meegebrachte lijfwacht - vriendelijk verzocht een stapje opzij te doen.
Zondag 27 augustus t/m woensdag 30 augustus 2000
Deze dagen heb ik vooral gebruikt om wat te relaxen, te lezen en lekker rond te hangen. Met andere woorden: vakantie. Het is dus tijd een eind te maken aan dit ongetwijfeld boeiende verslag aangezien ik donderdagochtend om 4.50 uur weer richting Nederland vlieg. Voor zover uit het voorgaande niet duidelijk is geworden: ik heb een hele leuke tijd gehad. Jitze en Christien hebben zich als een zeer goed gastheer respectievelijk gastvrouw gedragen en hebben mij het nodige van het land laten zien. Ik kan iedereen aanraden ze te verblijden met een bezoekje. Met 2 kilo Maaslander-kaas, word je waarschijnlijk - wel binnengelaten.
Aanvulling van Jitze: Dirk is goed door de papierwinkel op het vliegveld heen geworsteld. Alhoewel we een bepaald documentje kwijt waren waarmee je je alhier bij de politie moet registreren is het toch gelukt om hem het land uit te loodsen. Dirk, nogmaals bedankt voor het bezoek en de kaas!! |
|  | | (c)2002 Zofona Productions |
|
|
